تأثیر مداخله ی معنوی گروهی مبتنی بر قرآن و نیایش بر سلامت معنوی بیماران مبتلا به سرطان

مقدمه: بیماری سرطان فرد را دچار مشکلات وجودی، احساسی، روانی و معنوی می کند. با توجه به نیاز بیماران در بعد معنوی، تأثیر استفاده از مضامین دعایی و قرآنی بر سلامت معنوی در این بیماران بررسی گردید. روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، گروه درمانی معنوی، در سه دوره، در سال 1393 در مرکز کنترل سرطان در اصفهان برگزار شد. دوره ها شامل 6 جلسه و در 4 محور اصلی ارتباطی (با خدا، با خود، با دیگران و با طبیعت) و با رویکرد شناختی- رفتاری بود. پرسش نامه ی 20 سؤالی سلامت معنوی palutzian و ellison، که خرده مقیاس های سلامت معنوی مذهبی و وجودی را اندازه گیری می کند، توسط بیماران قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. داده ها با استفاده از روش آماری آزمون paired-t و تکنیک لیکرت برای امتیازدهی، در سطح معنی داری 050/0 < p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین، نظرسنجی از 12 نفر از بیماران انجام شد. یافته ها: قبل از اجرای مداخله، میانگین نمره ی سلامت معنوی افراد گروه، 59 بود که پس از مداخله، به 77 تغییر یافت (01/0 = p). میانگین تغییرات در سلامت معنوی مذهبی، 5/10 و در سلامت معنوی وجودی، 5 و تفاوت این تغییرات بین هر دو مورد، معنی دار بود (01/0 = p)؛ هر چند این تغییرات در زمینه ی سلامت معنوی وجودی کمتر بود. نظرسنجی حاکی از تغییر نگاه به دعا و احساس آرامش بیشتر، توجه به قدرت خدا و نعمت های موجود و کاهش احساس گناه بود. نتیجه گیری: اثر بخشی مداخلات معنوی در بسیاری از پژوهش ها نشان داده شده است. در این پژوهش نیز با استفاده از مضامین دعا، سلامت معنوی بیماران بهبود یافت. با توجه به نتایج، بهتر است جلسات به سمت پاسخ گویی بیشتر به مشکلات وجودی بیماران پیش رود.